DEFINICJA CHOROBY ZAWODOWEJ
Art. 2351 Kodeksu Pracy: za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanymi "narażeniem zawodowym".
Art. 2352 Kodeksu Pracy: rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.
Procedura orzekania i stwierdzenia choroby zawodowej składa się z trzech etapów:
I. PODEJRZENIE CHOROBY ZAWODOWEJ
Podejrzenie choroby zawodowej u pracownika musi być zgłoszone pisemnie przez osoby upoważnione na odpowiednim druku.
Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej u pracownika dokonują:
1. Każdy lekarz (np. lekarz medycyny pracy, lekarz każdej specjalności, lekarz rodzinny, lekarz stomatolog itp.) - na druku: "skierowanie na badanie w celu rozpoznania choroby zawodowej"
a) Wypełniony druk skierowania lekarz przesyła wraz z dokumentacją medyczną pacjenta do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy.
b) Jeżeli skierowanie na badanie w celu rozpoznania choroby zawodowej wystawi lekarz sprawujący nad pracownikiem profilaktyczną opiekę zdrowotną, to dodatkowo powinien on przesłać do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy wypełniony druk "karta oceny narażenia zawodowego".
UWAGA: lekarz zgłaszający podejrzenie choroby zawodowej nie ma już obowiązku przesyłania kopii druku skierowania do właściwego powiatowego inspektora sanitarnego i państwowego inspektora pracy.
2. Pracownik aktualnie zatrudniony - wyłącznie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną.
3. Pracownik aktualnie niezatrudniony (np. bezrobotny, niezatrudniony emeryt lub rencista) - na druku "podejrzenie choroby zawodowej".
4. Niezatrudniony pracownik, dokonujący zgłoszenia podejrzenia u siebie choroby zawodowej, przesyła wypełniony druk podejrzenia tej choroby państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, właściwemu ze względu na siedzibę byłego zakładu pracy.
5. Pracodawca, w każdym przypadku podejrzenia choroby zawodowej - na druku "podejrzenie choroby zawodowej".
6. Pracodawca dokonujący zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej przesyła oryginał wypełnionego druku podejrzenia właściwemu ze względu na siedzibę zakładu pracy państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu i okręgowemu inspektorowi pracy.
II. ROZPOZNANIE CHOROBY ZAWODOWEJ
Rozpoznania choroby zawodowej u pracownika dokonuje lekarz orzecznik, zatrudniony w uprawnionej placówce medycznej, w formie orzeczenia lekarskiego wystawionego na odpowiednim druku.
Jeżeli lekarz rozpozna u pracownika chorobę zawodową, to wydaje orzeczenie na druku: "orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej", a w przypadku braku podstaw do jej rozpoznania na druku: "orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej".
Proces rozpoznawania choroby zawodowej może odbywać się w jednej lub w dwóch instancjach orzeczniczych.
W przypadku, kiedy pracownik nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego ma możliwość złożenia wniosku o ponowne badanie lekarskie w jednostce orzeczniczej drugiego stopnia, w terminie 14. dni od daty otrzymania orzeczenia, za pośrednictwem lekarza orzecznika, który je wydał.
Orzeczenie lekarskie w sprawie choroby zawodowej wydane przez lekarza jednostki orzeczniczej drugiego stopnia jest ostateczne.
Lekarz placówki orzeczniczej pierwszego lub drugiego stopnia wydaje orzeczenie w sprawie choroby zawodowej w oparciu o:
- wyniki badań lekarskich i pomocniczych,
- dokumentację medyczną pracownika,
- dokumentację przebiegu zatrudnienia,
- oceny narażenia zawodowego.
III. STWIERDZENIE CHOROBY ZAWODOWEJ
Procedurę stwierdzenia choroby zawodowej u pracownika przeprowadza właściwy państwowy inspektor sanitarny w oparciu o materiał dowodowy, a w szczególności o dane zawarte w orzeczeniu lekarskim, wydanym przez lekarza jednostki orzeczniczej oraz ocenę narażenia zawodowego pracownika.
Stwierdzenie choroby zawodowej polega na wydaniu przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego decyzji administracyjnej na druku: "decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej", a w przypadku braku podstaw do jej stwierdzenia na druku: "decyzja o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej".
Jeżeli pracownik lub pracodawca nie zgadzają się z treścią decyzji, mają prawo złożyć odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego w terminie 14. dni od daty jej otrzymania, za pośrednictwem inspektora sanitarnego, który tę decyzję wydał.
Od decyzji właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego pracownikowi i pracodawcy przysługuje złożenie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Skarga powinna być wniesiona do sądu w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Na wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego pracownik i pracodawca mogą złożyć skargę kasacyjną do naczelnego sądu administracyjnego.
Pracownik może ubiegać się o przysługujące mu uprawnienia z tytułu choroby zawodowej jeżeli posiada prawomocną decyzję o stwierdzeniu tej choroby.
PRZEPISY PRAWNE DOTYCZĄCE CHORÓB ZAWODOWYCH
- Ustawa Kodeks Pracy z dnia 26.06.1974r. (Dz.U. 2019.1040 z późn. zm.).
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30.06.2009r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. 2013.1367).
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 01.08.2002r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz.U. 2013.1379),
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 08.05.2012r. zmieniające rozporządzenie w sprawie chorób zawodowych (Dz.U.2012.662),
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 maja 2012r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz.U.2012.663).
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych, (Dz.U. Nr 105, poz. 869).
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz.U. Nr 132, poz. 1121).
