Historia WOMP

Po zakończeniu działań wojennych, a wraz z powstaniem nowych zakładów pracy na terenie Torunia, zaistniała potrzeba zapewnienia opieki medycznej osobom zatrudnionym w tych zakładach. Spontanicznie zaczęły więc powstawać przychodnie przyzakładowe, a z biegiem czasu międzyzakładowe. Ich działalność usankcjonowała prawnie Uchwała Rady Ministrów Nr 353 z 1962 roku.

Po wprowadzeniu reformy administracyjnej kraju w 1975 roku powołano Wojewódzką Przychodnię Przemysłową, która oprócz funkcji podstawowych zaczęła być jednostką nadzorującą wszystkie przychodnie przemysłowe, funkcjonujące na terenie nowo utworzonego województwa toruńskiego. Jednostka ta funkcjonowała w strukturze Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego.

Zarządzeniem Wojewody Toruńskiego Nr 41/80 z dnia 2 grudnia 1980 roku utworzono z dniem 1 stycznia 1981 roku Przemysłowy Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej, w oparciu o bazę Wojewódzkiej Przychodni Przemysłowej, wchodzącej w skład Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Toruniu oraz przychodni przyzakładowych i międzyzakładowych wchodzących w skład Zespołu Opieki Zdrowotnej im. M. Kopernika w Toruniu. Była to samodzielna jednostka organizacyjna i budżetowa, podległa Wojewodzie Toruńskiemu. Zadaniem jej było m.in. organizowanie i sprawowanie opieki profilaktyczno-leczniczej nad załogami zakładów pracy miasta Torunia, prowadzenie nadzoru merytoryczno-organizacyjnego nad placówkami przemysłowej służby zdrowia województwa toruńskiego oraz udzielanie tym placówkom świadczeń konsultacyjnych. Nadzór nad działalnością Zespołu sprawował Lekarz Wojewódzki w Toruniu. Pierwszym dyrektorem została lek. med. Grażyna Pobłocka.

W skład Przemysłowego Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej wchodziło: 26 przychodni przyzakładowych i międzyzakładowych, 1 punkt felczerski, dział konsultacyjny z podstawowymi poradniami specjalistycznymi oraz poradnią chorób zawodowych, pracownie laboratoryjne, pracownie EKG, pracownie protetyczne, pracownia RTG oraz gabinet fizykoterapii. W tym czasie pracownie laboratoryjne i toksykologiczna oraz dział konsultacyjny wykonywały usługi na rzecz całego województwa toruńskiego.

Zadaniem placówki było także sprawowanie opieki zdrowotnej w dziedzinie przemysłowej służby zdrowia w zakresie uzupełniającym działalność Zespołów Opieki Zdrowotnej na terenie byłego województwa toruńskiego i Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Toruniu oraz zapewnienie świadczeń zdrowotnych załogom zakładów pracy na terenie miasta Torunia. Placówka zapewniała świadczenia w zakresie opieki podstawowej 77 zakładom pracy z przemysłu, budownictwa, transportu, łączności i leśnictwa, zatrudniającym około 50000 pracowników. Ponadto zapewniał opiekę zdrowotną uczniom szkół przyzakładowych, podwykonawcom oraz rencistom i emerytom.
W Toruniu prawie wszystkie ówczesne duże zakłady przemysłowe, zatrudniające powyżej 500 osób, miały zorganizowaną opiekę zdrowotną w ramach przemysłowej służby zdrowia.

Większość przychodni przemysłowych znajdowała się w pomieszczeniach biurowych, doraźnie zaadaptowanych dla potrzeb służby zdrowia. Były to więc małe placówki, zatrudniające tylko jednego lekarza przemysłowego. Jedynie przy większych zakładach pracy (np. „Elana”, „Merinotex”, „Metalchem”) istniała dostateczna baza lokalowa, która umożliwiała zorganizowanie poradni specjalistycznych, świadczących usługi dla innych przychodni.

Od połowy 1982 roku zorganizowano popołudniową poradnię ogólną i stomatologiczną, a od czerwca 1983 roku - Centralną Poradnię Przedpołudniową dla tych zakładów pracy, w których - w przypadku jednoosobowej obsady lekarskiej - brak było lekarzy specjalistów.

Poradnie stomatologiczne, działające w ramach przemysłowej służby zdrowia, zapewniały podstawową opiekę stomatologiczną, a istniejące wówczas dwie pracownie protetyczne zapewniały świadczenia dla wszystkich pracowników objętych przemysłową służbą zdrowia.

Na początku 1983 roku w przychodni ZWCh „Elana” zainstalowano pierwszy nowoczesny aparat rentgenowski, zapewniając świadczenia z zakresu rentgenodiagnostyki wszystkim podopiecznym PS ZOZ oraz zdjęcia diagnostyczne osobom z całego województwa toruńskiego, narażonym na działanie pyłów pylicotwórczych.

W zakresie diagnostyki laboratoryjnej zorganizowane były 3 pracownie: 2 pracownie diagnostyki ogólnej oraz 1 pracownia toksykologiczna, która wykonywała m.in. oznaczanie substancji szkodliwych i metabolitów w materiale biologicznym dla pracowników pracujących w narażeniu zawodowym, oznaczanie aktywności cholinoesterazy u pracowników rolnictwa stosujących środki ochrony roślin, oznaczanie chromu i manganu w moczu, ołowiu i rtęci we krwi oraz metabolitów innych związków toksycznych występujących w środowisku pracy. W pracowniach diagnostyki ogólnej, oprócz badań podstawowych, wykonywano także badania biochemiczne, sukcesywnie rozszerzając ich zakres.

Od 1982 roku rozpoczęła funkcjonowanie centralna pracownia audiometryczna, usytuowana w przychodni przy Toruńskich Zakładach Materiałów Opatrunkowych, wykonująca badania dla toruńskich zakładów pracy, jak również dla zakładów z całego województwa toruńskiego nie posiadających takich pracowni.

W toruńskiej przemysłowej służbie zdrowia istniało wówczas 7 gabinetów fizykoterapii, w których stosowano rehabilitację leczniczą w podstawowym zakresie. W celu rozszerzenia zakresu świadczeń rehabilitacyjnych zorganizowano w pomieszczeniach „Metalchemu” w połowie 1982 roku Poradnię Rehabilitacji Leczniczej.

W tym samym roku rozpoczęto wdrażanie nadzoru merytorycznego nad działalnością przychodni przyzakładowych w Toruniu. Nadzór ten sprawowali lekarze rejonowi - specjaliści w zakresie medycyny przemysłowej. W ramach sprawowanego nadzoru dokonano zmian organizacyjnych. Utworzono przychodnie międzyzakładowe, łącząc małe przychodnie przyzakładowe: „Polon” i „Torpo”, Zakłady Graficzne I i II, „Atra” i „Geofizyka”. Obok kontroli merytorycznej systematycznie prowadzona była kontrola formalna dotycząca prawidłowego wypisywania zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy, przeprowadzana przez pracowników Działu Orzecznictwa.

Zarządzeniem Wojewody Toruńskiego Nr 1/93 z dnia 8 stycznia 1993 roku zmieniono nazwę Przemysłowego Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej na Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, który pod koniec 1998 roku został przekształcony w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej.

Podstawowymi kierunkami działalności Ośrodka było:

udzielanie medycznych świadczeń profilaktycznych populacji pracujących, uczniom ponadpodstawowych szkół zawodowych oraz studentom Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu,
udzielanie medycznych świadczeń konsultacyjnych, diagnostycznych i uzupełniających podstawowym jednostkom służby medycyny pracy oraz koordynowanie i nadzorowanie ich działalności,
udzielanie świadczeń leczniczych pracownikom i studentom Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz pracownikom Zakładów Urządzeń Chemicznych „Tofama”, „Merinotexu” oraz Miejskiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w Toruniu.

Kierowanie placówką powierzono nadal lek. Grażynie Pobłockiej, która pełniła tę funkcję do roku 1999. W okresie tym Ośrodek stał się jednostką prężnie działającą w sektorze służby medycyny pracy. Kolejnymi dyrektorami placówki byli mgr Włodzimierz Dąbrowski oraz lek. Sabina Nodzyńska. Od 1 września 2000 roku do 18 grudnia 2016 roku funkcję dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Toruniu pełnił lek. Stanisław Mikołaj Byczkowski. Kolejnym dyrektorem Ośrodka, początkowo pełniącym obowiązki dyrektora, a później na stanowisku dyrektora, został specjalista medycyny pracy, lekarz Paweł Talarek.

Od 01 grudnia 2017 roku do 31.08.2019 roku stanowisko dyrektora Ośrodka obejmuje lek. Donata Wilińska. Na przełomie lat 2018/2019 nastąpiło szereg zmian organizacyjnych, związanych z trudną sytuacją ekonomiczną Ośrodka, w tym likwidacja największej jednostki organizacyjnej – Akademickiej Przychodni Lekarskiej.

Od 01 września 2019 roku do chwili obecnej funkcję pełniącego obowiązki dyrektora przejmuje mgr Dariusz Kuc, absolwent Collegium Medicum UMK oraz studiów podyplomowych MBA na kierunku zarządzanie w ochronie zdrowia.

Ustawa z dnia 24 lipca 1998 roku o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa, wprowadza zmiany w ustawie o służbie medycyny pracy z dnia 27 czerwca 1997 roku. W myśl tej ustawy samorząd województwa tworzy i utrzymuje wojewódzkie ośrodki medycyny pracy. Dotychczas działający Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Toruniu jest w pełni przygotowany zarówno pod względem organizacyjnym, jak i merytorycznym do realizacji zadań wiodącego ośrodka medycyny pracy w województwie kujawsko-pomorskim.

Ośrodek zatrudnia profesjonalną kadrę medyczną, dysponuje odpowiednią bazą lokalową oraz nowoczesnym zapleczem diagnostyczno-rehabilitacyjnym. Zaplecze diagnostyczne stanowi nowoczesna aparatura medyczna w zakresie laryngologii i okulistyki. Ponadto ośrodek posiada nowoczesną aparaturę do wykonywania badań spirometrycznych, audiometrycznych, EKG oraz prób wysiłkowych. Zaplecze diagnostyczne spełnia nowoczesne standardy w zakresie jakości wykonywanych badań.

Ośrodek prowadzi, na wysokim poziomie, działalność diagnostyczno-orzeczniczą w zakresie patologii zawodowej, posiada szerokie możliwości diagnozowania wczesnych skutków narażeń zawodowych w środowisku pracy poprzez udzielanie kompleksowego pakietu medycznych świadczeń profilaktycznych. Sprawuje kompleksowo i w sposób zorganizowany medyczną opiekę profilaktyczną nad uczniami szkół ponadpodstawowych, studentami i uczestnikami studiów doktoranckich. Od 1999 roku współpracuje z Kujawsko-Pomorską Regionalną Kasą Chorych oraz Branżową Kasą Chorych dla Służb Mundurowych, a od 01.04.2003 roku z Narodowym Funduszem Zdrowia, świadcząc usługi z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, profilaktyki leczniczej oraz pełnej rehabilitacji.

Zapewnienie wysokiego poziomu świadczeń medycznych jest możliwe dzięki znakomicie wyszkolonemu personelowi, utrzymującemu kontakty na odpowiednim poziomie zawodowym z innymi tego typu placówkami na terenie całego kraju oraz dzięki wyposażeniu pracowni w nowoczesny sprzęt i aparaturę.

Ponadto Ośrodek posiada miejsca rezydenckie na specjalizacje dla lekarzy w dziedzinie medycyny pracy oraz medycyny rodzinnej oraz stanowi bazę dydaktyczną do odbywania praktyk i staży dla pielęgniarek ubiegających się o zdobycie kwalifikacji zawodowych w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących.